اثرات هیپوتیروییدی مادری در دوران حاملگی بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش های بزرگ آزمایشگاهی بالغ: بررسی تاثیر ورزش متوسط اجباری

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که کمبود هورمون‌های تیروئیدی در طی دوره تکامل مغز، موجب تغییرات ساختمانی و بیوشیمیایی در نواحی مختلف مغزی شده که می‌تواند منجر به اختلالات سایکولوژیکی شود. از طرف دیگر، ورزش اثرات مفیدی بر عمل‌کردهای مغز در زمینه نوروشیمیایی داشته و احتمالاً می‌تواند اختلالات ناشی از هایپوتیروئیدی را اصلاح نماید. هدف این مطالعه تعیین اثرات ورزش اجباری با شدت متوسط بر نقایص رفتارهای شبه اضطرابی در فرزندان نر و ماده بالغ مادران هایپوتیروئید موش‌های صحرایی بود. مواد و روش‌ها: جهت هایپوتیروئیدی کردن رت‌های مادر از پروپیل تیواوراسیل با دوز 50 و 200 میلی‌گرم در هر لیتر آب آشامیدنی و از روز شش حاملگی تا بیست و یک روز پس از تولد بچه‌های آن‌ها استفاده شد. سپس به مدت نود روز بچه رت‌های متولد شده ریکاوری داده شد. گروه کنترل، رت‌های سالم نود روزه بوند.  حیوانات در هر دو جنس به دو گروه ورزشی و غیر ورزشی تقسیم شدند. ورزش با شدت متوسط با استفاده از تردمیل و روزانه به مدت 30 دقیقه (برای 5 دقیقه اول با سرعت 12 متر در دقیقه برای 5 دقیقه بعدی با سرعت 15 متر در دقیقه و برای 3 دقیقه به مدت 20 متر در دقیقه و مجدد 5 دقیقه به مدت 15 متر در دقیقه و مابقی را با سرعت 12 متر در دقیقه با شیب صفر درجه داده شد. جهت بررسی رفتار اضطرابی از مدل‌های اتاق تاریک و روشن و ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع استفاده گردید. یافته‌ها: بررسی داده‌ها نشان داد که هایپوتیروئیدی با دوز 200 و نه با دوز 50 موجب اضطراب‌زایی می‌شود و ورزش با این شدت نمی‌تواند به‌طور معنی‌داری اضطراب ایجاد شده را برطرف نماید. ضمناً ورزش با شدت متوسط به‌طور معنی‌داری موجب اضطراب‌زایی شد. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که هایپوتیروئیدی مادری موجب افزایش واکنش‌های شبه اضطرابی می‌شود ولی ورزش با شدت متوسط اثر معنی‌داری بر اضطراب‌زایی ناشی از هیپوتیروئیدی نداشته و به تنهایی موجب افزایش اضطراب می‌گردد.